மனித குலத்திற்கு மரணம் மட்டும் இல்லாமல் போனால் என்னவாகும்?

(படித்ததில் பிடித்தது)

வாழ்க்கை வண்ணங்கள் இல்லாத வானவில்லாகி விடும். இறப்பே இல்லாவிடில் மனிதனுக்கு ஒரு கட்டத்தில் வாழ்க்கையின் மீதுள்ள பிடிப்பு பறிபோய்விடும். சருகுகளே இல்லாவிட்டால் புதிய தளிர்களுக்கு யார் பூபாளம் பாடுவது? 

கரையே இல்லாத கடலைக் காணக்கூடுமா?

முடிவே இல்லாத நதியைத் தேடலாகுமா? கரையற்ற கடலும், முடிவற்ற நதியும் இயற்கையின் மூல தர்மத்திற்கு முரணானவை. ஒவ்வொரு மூலத்துக்கும் ஒரு முடிவு தவிர்க்க முடியாதது. மனித வாழ்க்கையில் மரணமும் அப்படித்தான்!

மரணம் ஆராதனைக்குரியது. அச்சத்திற்குரியதன்று. வாழ்க்கையை சரியான வழியில் அதுதான் செலுத்துகிறது. மனதனை மேலான நெறியில் அதுதான் செதுக்குகிறது. ஞானம் போதிப்பதில் எந்த ஆசானும் மரணத்துக்கு இணையாக முடியாது.

ஒரு நூறு ஞானிகளும் ஓராயிரம் புத்தகங்களும் சாதிக்க முடியாததை ஒரே ஒரு மரணம் சாதித்து விடுகிறது. மரணப் பிரக்ஞை மட்டும் மனிதனுக்கு இல்லாவிட்டால் அத்தனை நியாயங்களும் அன்றாடம் சிலுவையில் அறையப் படும். ஒன்றின் மரணம் மற்றொன்றின் ஜனனம்.

பூ காயாகி, காய் கனியாகி, கனி விதையாகி, விதை மீண்டும் விருட்சமாவதில் இந்த நியதியின் நிறம் தெரிகிறது. பூவின் மரணமே கனியின் ஜனனம். ஒன்று உரமானால் இன்னொன்று உருவாகும். மரணம் அனைவருக்கும் பொதுவானது. அதனாலேயே மரணம் ஆண்டவனுக்குச் சமமாக ஆகிவிடுகிறது.

ஆக…. ஏன் என்று இயற்கையிடம் கேட்காதீர்கள். எத்தனை பிறவிகளை வீண்டித்தாலும் பதில் கிடைக்காது. வாழ்வது எப்படி என்று தெரிந்து கொள்ளுங்கள். வாழ்க்கை முழுமையாகும்.